Choć za nami już Święta i okres noworoczny, zachęcam do powrócenia na moment do obrzędów związanych z tym okresem. Przez lata zapomnianych, obecnie powracających do życia kulturowego. Zacznijmy jednak od genezy obrzędowości.
Chodzenie z głową w chmurach zdarzyło się chyba każdemu. W przenośni i dosłownie. Kto bowiem będąc na szczycie zdobytego właśnie wierzchołka góry nie spojrzał przed siebie oddychając pełną piersią ładując przy tym akumulatory na kolejny czas wytężonej pracy. Kontakt z przyrodą i błękitne niebo nad głową to jednak nie jedyny powód, żeby westchnąć z zachwytu.
