Parki Podjasnogórskie to ponad jedenastohektarowe, zadbane tereny zielone, które otaczają klasztor paulinów od strony wschodniej. Rozciągają się one pomiędzy ulicami: 3 Maja (na północy), 7 Kamienic (na południu) i Kazimierza Pułaskiego (na wschodzie). Oś centralną stanowi aleja Henryka Sienkiewicza, będąca przedłużeniem Alei Najświętszej Marii Panny. Część północna nosi miano Parku 3 Maja, zaś południowa – Parku im. Stanisława Staszica.
Parki pod Jasną Górą powstały wraz z wytyczeniem Alei Najświętszej Marii Panny w latach 1819-1826. Ich urządzeniem zajęto się jednak dopiero w latach 40. XIX wieku. W pierwszej dekadzie XX stulecia parki przeprojektowano według planów Franciszka Szaniora. Obecny wygląd zarówno parku im. Staszica, jak i 3 Maja, to wynik renowacji przeprowadzonej w latach 2006-2008.
Park im. Stanisława Staszica zajmuje ponad 5 ha powierzchni. Rośnie tutaj około 1300 drzew, często liczących ponad 100 lat. Gatunkowo dominują drzewa krajowe, obok których rosną także drzewa obcego pochodzenia, jak np. dąb czerwony, jesion pensylwański czy kilka gatunków drzew iglastych.
Na terenie Parku im. Staszica zachowało się kilka interesujących budowli, wzniesionych z okazji Wystawy Przemysłu i Rolnictwa, zorganizowanej w Częstochowie w roku 1909. Uwagę zwraca stalowo-betonowa wieża - pierwotnie Pawilon Towarzystwa Akcyjnego Zawiercie, później zaadaptowana na obserwatorium astronomiczne, teraz użytkowana przez Multicentrum „Zodiak”. Swój pierwotny wygląd odzyskała niedawno także Zagroda Włościańska. Muzeum Częstochowskie wykorzystuje dawny Pawilon Etnograficzny oraz Muzeum Higieniczne, pełniące obecnie funkcję pawilonu wystaw czasowych. Co ciekawe, pod parkiem znajduje się Muzeum Górnictwa Rud Żelaznych.
Ponadto krajobraz parku urozmaicono dużym stawem i fontannami, altaną oraz kilkoma rzeźbami, m.in. Stanisława Staszica, Kazimierza Pułaskiego i siedzącej dziewczyny.
